UCHWAŁA NR XXXVIII/367/17
RADY MIEJSKIEJ W GRYFINIE
z dnia 29 czerwca 2017 r.
w sprawie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa dotyczącego uchwały nr XIII/130/11 z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ul. Łużyckiej w Gryfinie
Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935) w związku z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, poz. 1579, poz. 1948; z 2017 r. poz. 730) uchwala się, co następuje:
§ 1. Nie uwzględnia się wezwania do usunięcia naruszenia prawa z dnia 24 maja 2017 r. złożonego przez Państwa ...*), dotyczącego uchwały Nr XIII/130/11 Rady Miejskiej w Gryfinie z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ul. Łużyckiej w Gryfinie (Dz. Urz. Woj. Zach. z 16 stycznia 2012 r. poz. 49) z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu do uchwały.
§ 2. Zobowiązuje się Przewodniczącą Rady Miejskiej w Gryfinie do powiadomienia Wzywającego o stanowisku zajętym przez Radę poprzez przesłanie kopii niniejszej uchwały.
§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
PRZEWODNICZĄCA RADY
Elżbieta Kasprzyk
Uzasadnienie
W dniu 24 maja 2017 r. do Rady Miejskiej w Gryfinie wpłynęło wezwanie do usunięcia naruszenia prawa złożone przez …*) poprzez uchylenie w całości uchwały Rady Miejskiej w Gryfinie nr XIII/130/11 z dnia 24 listopada 2011 r.
Po zapoznaniu się z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie w całości uchwały nr XIII/130/11 Rady Miejskiej w Gryfinie z dnia 24 listopada 2011 r. Rada Miejska w Gryfinie nie uwzględnia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Rada Miejska podnosi, iż zgodnie z utrwalonym poglądem w doktrynie i judykaturze uchwały wprowadzającej plan miejscowy bądź jego zmianę nie można dowolnie uchylać z pominięciem procedury sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy, albowiem zmiana planu miejscowego następuje zgodnie z art. 27 u.p.z.p. w takim trybie, w jakim jest on uchwalany. Uchwała rady gminy, w której zdecydowano o uchyleniu istniejącej uchwały dotyczącej zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla określonego terenu powoduje zmianę tego planu. Zatem wymagane jest poprzedzenie takiej uchwały uchylającej przeprowadzeniem stosownej procedury zgodnie z art. 27 u.p.z.p., albowiem uchylenie istniejącego planu miejscowego stanowi w istocie zmianę obecnie istniejącego planu miejscowego dla tego terenu (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 października 2008 roku w sprawie o sygn. akt II SA/Ol 571/2008 i wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 27 września 2007 roku w sprawie o sygn. akt II SA/Op 355/2007). Skoro zatem uchylenie istniejącego planu miejscowego stanowi w istocie jego zmianę, to zgodnie z art. 27 u.p.z.p. przed podjęciem uchwały uchylającej konieczne jest przeprowadzenie stosownej procedury określonej w art. 14 – 20 u.p.z.p. Dlatego też, podjęcie przez Radę Miejską uchwały o uchyleniu uchwały w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z w/w wezwaniem, bez zastosowania w/w procedury zmiany planu, wiązałoby się najprawdopodobniej z zakwestionowaniem takiej uchwały przez organ nadzoru i stwierdzeniem jej nieważności.
Jedynie na marginesie Rada Miejska zauważa, iż za istotne naruszenie prawa powodujące nieważność planu miejscowego bądź studium w orzecznictwie sądów administracyjnych uznano m.in.:
1. niewyłożenie do publicznego wglądu projektu studium w ujednoliconej formie, z wyróżnieniem projektowanej zmiany, a także uchwalenie zmiany studium bez ujednoliconej formy projektu studium,
2. brak określenia w planie miejscowym parametrów dróg,
3. brak możliwości weryfikacji przepisów planu w jego części tekstowej z częścią graficzną,
4. brak w planie miejscowym obligatoryjnych elementów określonych w art. 15 ust. 2 u.p.z.p. (co skutkuje wadliwością całej uchwały),
5. niezgodność granic terenu objętego planem z ustaleniami studium, co stanowi naruszenie art. 9 ust. 4 u.p.z.p.,
6. brak ustalenia w planie stawki opłaty planistycznej jest istotnym naruszeniem prawa, skutkującym stwierdzeniem nieważności planu w części nieobjętej tymi stawkami.
W ocenie sądów administracyjnych naruszeniem zasad sporządzania studium bądź planu jest przykładowo:
1. sporządzenie planu miejscowego w skali 1:5000 zamiast w skali 1:1000 (art. 16 ust. 1 u.p.z.p.),
2. postanowienia uchwały dopuszczające intensywną zabudowę mieszkaniową w terenach leśnych,
3. przyjęcie w planie miejscowym ustaleń niezgodnych z treścią studium,
4. ewidentna sprzeczność pomiędzy treścią uchwały a jej częścią graficzną, ustalenie w planie miejscowym przeznaczenia dla danego terenu innego niż było przewidziane w studium.
Podnieść należy, iż skoro nieważności uchwały o uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego nie dopatrzył się organ nadzoru, to zarzuty podniesione przez Skarżących mogą zostać ewentualnie rozpatrzone przez sąd administracyjny w toku postępowania zainicjowanego na skutek wniesienia przez nich skargi na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. Rada Miejska w Gryfinie nie jest uprawniona do stwierdzenia nieważności własnej uchwały, a jedynie może podjąć procedurę zmierzającą do uchylenia uchwały o uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego, co będzie w istocie jego zmianą i będzie wymagało przeprowadzenie stosownej procedury określonej w art. 14 – 20 u.p.z.p.
Podkreślić również należy, iż zgodnie z art. 36 ust. 1 u.p.z.p. jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części. Jednakże, zgodnie z ust. 2 art. 36 u.p.z.p., realizacja roszczeń o których mowa w ust. 1, może nastąpić również w drodze zaoferowania przez gminę właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości zamiennej. Z dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia wygasają. Ponadto, zgodnie z ust. 3 art. 36 u.p.z.p., jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których mowa wyżej, może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości. W związku z powyższym należy wskazać, iż ewentualne uchylenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co stanowi jak wykazano wyżej w istocie jego zmianę, może skutkować wysunięciem wobec Gminy Gryfino roszczeń na podstawie art. 36 ust. 1 u.p.z.p.
Rada Miejska wskazuje również, iż Skarżący w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa z dnia 24 maja 2017 roku nie wskazali na własny, indywidualny i konkretny interes albo uprawnienie oraz nie wykazali, iż przedmiotowa uchwała powoduje ograniczenie lub pozbawienie uprawnień wynikających z przysługującego mu prawa. Na podstawie art. 57a p.p.s.a. sąd administracyjny obowiązany jest odrzucić skargę w wypadku, gdy skarżący nie wykazał, że zaskarżona uchwała narusza jego interes prawny. Tym niemniej, w wypadku, gdyby Skarżący wnieśli skargę, w której wykazaliby naruszenie ich interesu prawnego w związku z podjęciem przedmiotowej uchwały, sprawa zostałaby rozpoznana przez sąd administracyjny. Dlatego też, o ile rzeczywiście w toku procedury uchwalania planu zagospodarowania przestrzennego doszło do zmiany granic terenu objętego tą procedurą bez zmiany uchwały o przystąpieniu do sporządzenia tego planu, jak również uchwalony plan jest nie zgodny ze studium zagospodarowania przestrzennego, to można byłoby w tym wypadku mówić o naruszeniu zasad i trybu sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego. Tym niemniej, kwestia rozstrzygnięcia czy te naruszenia są istotne, a więc uzasadniają stwierdzenie nieważności uchwały, należeć będzie do sądu administracyjnego.
Analogicznie przedstawiać się będzie sprawa głosowania przez radną Magdalenę Chmurę-Nycz nad uchwałą nr XIII/130/11 Rady Miejskiej w Gryfinie z dnia 24 listopada 2011 roku, która miała zdaniem Skarżących dotyczyć jej interesu prawnego, albowiem co prawda udział w głosowaniu radnego podlegającego wyłączeniu jest istotnym naruszeniem prawa (wyrok NSA z dnia 10 września 2002 r., II SA/Wr 1498/02, LEX nr 74731), a więc naruszenie tego zakazu skutkuje nieważnością podjętej uchwały (wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 listopada 2007 r., III SA/Lu 414/07, LEX nr 340163), ale należy odróżnić interes prawny od interesu faktycznego. Przy czym, mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa materialnego powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś własnej potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu, sprzecznych z potrzebami danego podmiotu - strony postępowania. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest sytuację, w której dany podmiot (osoba) jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa, mającego stanowić podstawę skierowanego żądania w zakresie podjęcia stosownych czynności przez organ administracji (wyrok NSA z dnia 27 września 1999 r., IV SA 1285/98, LEX nr 47898). W tym miejscu należy również wskazać, iż głos oddany przez radną Magdalenę Chmurę-Nycz nad uchwałą nr XIII/130/11 Rady Miejskiej w Gryfinie z dnia 24 listopada 2011 roku nie przesądził o jej przyjęciu.
Wobec powyższego Rada Miejska w Gryfinie nie uwzględnia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
*) – wyłączenie jawności w zakresie danych osobowych na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Jawność wyłączyła Alicja Kowalska – Kierownik Biura Obsługi Rady.