
Ten niezwykle cenny element wyposażenia najstarszej gryfińskiej świątyni datowany jest na początek wieku XVI. Ufundowano je z chwila podniesienia kościoła św. Mikołaja do rangi kolegiaty około roku 1500. Wykonane są z drewna dębowego a ich treść ikonograficzna do dziś może budzić zainteresowanie poszukiwaczy historycznych zagadek. Dziesięć siedzisk przy ścianie północnej prezbiterium i dwanaście przy południowej poprzedzielanych jest ściankami z reliefowymi, opracowanymi snycersko motywami. Wśród brodatych mężczyzn znalazło się tam
niespodziewanie popiersie nagiej kobiety oraz postać tajemniczego rycerza w pełnej zbroi, niezwykle wymownie trzymająca w dłoni duży kielich. Wzrok większości postaci skierowany jest na wprost i tylko dwie skrajne, umieszczone po przekątnej prezbiterium głowy, spoglądają ku sobie. Czyżby nieznany artysta opowiadał o Świętym Graalu?