AKTYWIZACJA MIEJSCOWEGO RYNKU PRACY

PROGRAM 1 (PR-1)
AKTYWIZACJA MIEJSCOWEGO RYNKU PRACY I OGRANICZANIE BEZROBOCIA.
ROZWÓJ PRZEDSIĘBIORCZOŚCI.

ZAŁOŻENIA OGÓLNE

Obszar Gminy Gryfino posiada obecnie typowy charakter wielofunkcyjny. Jednym z głównych problemów takich obszarów jest nadmiar siły roboczej występujący w kilku postaciach:

bezrobocia jawnego (głównie w rodzinach nierolniczych i popegeerowskich),

bezrobocia ukrytego (głównie w gospodarstwach chłopskich),

utrzymywanie się struktury rolnictwa wymagającej dużych nakładów pracy.

Aktualne nadwyżki siły roboczej w gminie na obszarach wiejskich stanowią: bezrobocie (w formie jawnej i ukrytej) oraz efekt demograficzny przyrostów ludności w wieku produkcyjnym. Obok „aktualnych” nadwyżek ujawniają się w trakcie procesów restrukturyzacyjnych tzw. „nadwyżki potencjalne”. Szansą dla gminy jest więc aktywizacja nadwyżek siły roboczej poprzez uruchomienie przedsięwzięć gospodarczych tworzących nowe miejsca pracy. Wymagają one jednak wsparcia ze strony gminy i regionu.

ZADANIA

Program winien zmierzać do zaoferowania społeczeństwu gminy w bliskiej przyszłości miejsc pracy dla osób:

które utraciły pracę w rolnictwie,

które na stałe muszą odejść z rolnictwa,

które utraciły pracę w mieście w wyniku powstałego tam bezrobocia.

Do zakładanych działań aktywizujących częściową restrykcję oraz tworzenie nowych miejsc pracy w gminie należą:

a) w zakresie rolnictwa:

odbudowa i rozwój funkcji rolniczej poprzez, poprawę efektywności gospodarowania, tworzenie silnych gospodarstw towarowych,

rozwój rolniczych działów specjalnych o wysokim zapotrzebowaniu na siłę roboczą, związanych systemem kontraktacji z przemysłem rolno-spożywczym i spożywczym,

w niektórych indywidualnych gospodarstwach rolnych – wykorzystanie zasobów własnego gospodarstwa na rzecz innych, pozarolniczych form działalności gospodarczej, zwłaszcza w dziedzinie usług rekreacyjnych (agroturystyka),

rozwój usług rolniczych.

b) w zakresie przemysłu, budownictwa i usług specjalistycznych:

rozwój istniejącego potencjału przetwórstwa rolno-spożywczego,

utworzenie nowych miejsc pracy w drobnym przemyśle lekkim (nastawionym głównie na zatrudnienie nadwyżek kobiecej siły roboczej), oraz uruchomienie produkcji materiałów budowlanych,

rozwój rzemiosła,

rozwój przemysłu drzewnego,

utworzenie nowych miejsc pracy w budownictwie i usługach,

kreowanie miejsc pracy w innych usługach o charakterze specjalistycznym w zakresie:

obsługi ruchu turystycznego i tras komunikacyjnych,

usług o charakterze proekologicznym i rehabilitacyjnym,

usług w dziedzinie handlu hurtowego i dystrybucji niektórych artykułów spożywczych,

c) możliwości wykreowania miejsc pracy w systemie form subsydiowanych wspieranych przez PUP, zwłaszcza w zakresie niektórych elementów infrastruktury technicznej takich jak:

rekultywacja terenów zdegradowanych ,

odbudowa zdegradowanych pod względem technicznym systemów melioracyjnych i budowa nowych,

utworzenie małej retencji,

budowa i modernizacja niektórych elementów sieci drogowej,

budowa sieci gazowniczej oraz rozbudowa rozdzielczej sieci kanalizacji, oczyszczalni ścieków,

budowa trasy rowerowej,

inne drobne prace modernizacyjne,

budownictwo gminne.

REALIZACJA

Algorytm zalecanych działań systemowych programu aktywizacji rynku pracy i wzrostu przedsiębiorczości w gminie, przedstawiono niżej.

Wobec szczupłych zasobów pieniężnych miejscowej ludności, zakłada się: wykorzystanie kapitału skumulowanego przez działające w gminie podmioty gospodarcze oraz przypływ pozalokalnych publicznych i prywatnych środków kapitałowych. Ważne będzie wykorzystanie formalno-prawnych możliwości kredytowania preferencyjnego (preferencyjne linie kredytowe) oraz uruchomienie systemowych ulg finansowych (w tym fiskalnych) z tytułu podejmowania i rozszerzania produkcji materialnej i inicjowania nowych miejsc pracy (wykorzystując także w tym zakresie uprawnienia gminnych władz samorządowych).

Zaleca się także podjęcie następujących działań:

Szkolenia z zakresu drobnej przedsiębiorczości. Bardzo ważna jest wysoka jakość szkoleń. Ponadto niezwykle istotne jest, by z informacją o organizacji szkoleń dotrzeć do wszystkich mieszkańców gminy. W praktyce jest to realizowane w różny sposób: poprzez gazetę lokalną, sołtysów, wieszanie ogłoszeń w najbardziej odwiedzanych miejscach, podawaną przez księdza w kościele, wysyłanie informacji pocztą np. do osób z zarejestrowaną w gminie działalnością gospodarczą.

Osoby uczestniczące w szkoleniu powinny ponosić przynajmniej częściowe jego koszty. W dużej części społeczności gminy panuje przekonanie, że coś, co jest darowane, nie przedstawia wartości. Ponadto osoby kończące szkolenie powinny otrzymać zaświadczenie o uczestnictwie w nim. Niejednokrotnie przedstawiciele banku przy staraniu się o kredyt pytają o uczestnictwo w szkoleniach.

Inicjowanie utworzenia klubu przedsiębiorczości. Klub ten powinien skupiać zarówno osoby z pewnym doświadczeniem w prowadzeniu firmy, jak i tych, którzy dopiero rozpoczynają działalność gospodarczą. Zasadniczym celem takiego klubu jest integracja lokalnych przedsiębiorców, wymiana informacji i dalsze szkolenie się członków klubu.

W praktyce wygląda to tak, że spotkania odbywają się na ogół raz w miesiącu. Na spotkania zapraszany jest specjalista przedstawiający temat zgłoszony wcześniej przez członków klubu wynikający z aktualnych potrzeb. Często są to przepisy podatkowe, leasing, zasady udzielania kredytów ulegające częstym modyfikacjom.

Spotkania ze specjalistami dają również możliwość przedsiębiorcom do konsultacji indywidualnych problemów firmy bez dodatkowych kosztów i straty czasu związanej z wyjazdem do dużego ośrodka miejskiego.

Współdziałanie przedsiębiorców w klubie przedsiębiorczości jest również płaszczyzną do tworzenia wśród członków nowych firm o większym potencjale ekonomicznym i większych obrotach finansowych.

Wspólne spotkania przedsiębiorców stwarzają okazję do luźnej wymiany informacji, np. w zakresie nieuczciwych kontrahentów, dostępności kredytów w niektórych bankach, czy doświadczeniach w zarządzaniu własną firmą.

Utworzenie funduszu gwarancyjnego na rozwój drobnej przedsiębiorczości. Problem gwarancji kredytowych jest obecnie poważnym utrudnieniem spotykanym przy ubieganiu się o kredyt. Banki często nie chcą przyjmować zabezpieczenia w innej formie jak poręczenie innego banku lub poręczenie gminy. Samorząd znając w dużym stopniu mieszkańców gminy zmniejsza w pewnym stopniu ryzyko niespłacenia kredytu, udzielając gwarancji osobom najbardziej wiarygodnym i sprawdzonym w samodzielnym działaniu, szczególnie gdy planowana działalność oparta jest na pozyskiwaniu surowca do produkcji na terenie gminy, np. przetwórstwo rolno-spożywcze, przetwórstwo mięsne i zbożowe. W wielu miejscach na terenie kraju funkcjonują linie kredytów preferencyjnych dla bezrobotnych. Dają one możliwość uzyskania taniego kredytu w niewielkiej kwocie najczęściej na zakup jakiejś maszyny lub urządzenia pod kątem stworzenia dodatkowego miejsca pracy. Poręczenie Urzędu Miasta i Gminy lub Starostwa Powiatowego jest również bardzo korzystne dla kredytobiorcy, o ile jest on osobą wiarygodną i posiada rzeczowy pomysł.

Utworzenie inkubatora przedsiębiorczości. Interesującym, ale rzadko jeszcze spotykanym sposobem pomocy startującym dopiero przedsiębiorcom wiejskim jest utworzenie w gminie inkubatora przedsiębiorczości. Na terenie gminy znajdują się budynki nie wykorzystane i trudno znaleźć na nie nabywcę. O ile jest możliwość przejęcia ich przez gminę, mogą być wtedy przeznaczone do utworzenia w nich inkubatora. Konieczne jest wtedy ich adaptowanie pod kątem produkcji i obsługi technicznej dla przyszłych firm tam zlokalizowanych. Generalnym założeniem inkubatora jest stworzenie warunków dla powstania i rozwoju małego przedsiębiorstwa, do momentu uzyskania przez nie samodzielności i wejścia w fazę rozwoju.

Elementami, które stanowią pomocowy charakter inkubatora są:

preferencyjne formy dzierżawy obiektów na działalność gospodarczą,

dostęp do urządzeń poligraficznych i telekomunikacyjnych,

korzystanie z funduszu gwarancyjnego gminy w przypadku starania się o kredyt,

bezpłatne lub po cenach preferencyjnych konsultacje ekonomiczne, finansowo-księgowe, prawne oraz techniczne,

punkt informacyjny dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą.

Firmy umiejscowione w inkubatorze czują się bezpieczniejsze w pierwszym na ogół najtrudniejszym okresie działania, ponoszą mniejsze koszty funkcjonowania, w szybszym tempie powiększają doświadczenie, szybciej wchodzą w sieć dystrybucji i przepływu informacji.

Warunkiem dobrego funkcjonowania inkubatora są:

selekcja osób nie sprawdzających się w inkubatorze,

częste szkolenia uczestników inkubatora,

właściwy i elastyczny system finansowy dla inkubatora,

kształtowanie właściwych stosunków pomiędzy firmami współpracującymi,

stałe pogłębianie wiedzy przez osobę kierującą inkubatorem,

promocja najlepszych firm.

Pracownik zatrudniony w Punkcie Informacyjnym powinien zostać gruntownie przeszkolony we wszystkich sprawach związanych z przedsiębiorczością. Powinien ponadto posiadać dużą wiedzę o liniach kredytowych, gdyż na ogół tylko takie są przedmiotem zainteresowania przedsiębiorców w chwili obecnej. Wiąże się z tym znajomość i współpraca z organizacjami pomocowymi, oferującymi tanie kredyty, jak również oferującymi pomoc w zakresie doradztwa specjalistycznego dla małych firm. Powinien on również posiadać umiejętność wstępnej weryfikacji pomysłu w odniesieniu do osób rozpoczynających działalność. Chodzi tu głównie o wykonanie wspólnie ze zgłaszającymi projekt, uproszczonego biznes planu celem wychwycenia słabych stron dotyczących przyszłego przedsięwzięcia. Efektem tego działania jest częściowa rezygnacja z realizacji pomysłu lub częściowa jego modyfikacja.

Punkt Informacyjny może zostać utworzony przed powołaniem Inkubatora Przedsiębiorczości jako komórka działająca przy Urzędzie Miasta i Gminy

Podejmowanie współpracy ze starostwem powiatowym oraz szkołami średnimi w zakresie dostosowania programów nauczania do obecnych warunków gospodarczych. Program w szkołach ponadgimnazjalnych nie jest dostosowany do obecnych realiów naszej gospodarki. Efektem tego jest brak przygotowania młodzieży kończącej szkoły do prowadzenia działalności gospodarczej. W efekcie powiększa ona najczęściej szeregi bezrobotnych. Rezultatem współpracy z Urzędem Miasta i Gminy może być wprowadzenie do programów nauczania takich przedmiotów, jak: rachunkowość handlowa, ekonomika i organizacja pracy, elementy prawa, komputer w firmie, reklama, marketing, technika biurowa, korespondencja handlowa oraz etyka i kultura zawodowa oraz tworzenie postaw prorynkowych i prozawodowych.

Organizowanie nowych miejsc pracy w ramach form subsydiowanych.

Usprawnienie strefy mieszkalnictwa, budownictwa i rozwój funkcji nierolniczych

W ramach długoplanowych działań proponuje się utrzymanie form budownictwa wspierającego potrzeby ludności najsłabszej ekonomicznie (mieszkania komunalne):

podjęcie działań utrzymujących techniczny stan posiadania (remonty i modernizacja istniejących zasobów), zasilanie terenów mieszkaniowych w infrastrukturę techniczną,

tworzenie rezerw terenów uzbrojonych z uporządkowanym statusem prawnym,

wspieranie działań niezależnych tj. promowanie wszystkich form budownictwa spółdzielczego i indywidualnego zrealizowanego ze środków własnych i kredytów mieszkaniowych.

Proponuje się przeznaczyć obszary osadnicze:

działki 0,5 – 2 ha

funkcje rekreacyjne (domki letniskowe)

budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne

budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne + zabudowa szeregowa – (Towarzystwo Budownictwa Społecznego, Spółdzielnie Mieszkaniowe).

Rekomendowane branże działalności produkcyjnej (pozarolnicze). Są to branże, które mają obiektywne szanse rozwoju i mogą być rekomendowane przyszłym inwestorom lub też stanowić podstawę zamierzeń rozwojowych firm już działających. Do realizacji tego celu należy stosować zasady: ryzyka inwestycyjnego oraz konkurencyjności danej branży

W przemyśle artykułów rolno – spożywczych:

produkcja herbatników, sucharów, chleba,

produkcja alkoholu etylowego,

produkcja wyrobów z mięsa,

przetwórstwo owoców i warzyw,

przetwórstwo i konserwowanie ryb,

produkcja makaronów i wyrobów garmażeryjnych,

produkcja wód i gazowanych napojów bezalkoholowych,

wytwarzanie produktów przemiału zbóż.

W przemyśle wyrobów z surowców niemetalicznych:

produkcja płytek ceramicznych,

produkcja płyt gipsowych,

produkcja innych wyrobów z cementu, itp.

W innych rodzajach działalności przemysłowej:

produkcja toreb i innych wyrobów ze skóry lub materiałów skóropodobnych,

produkcja gier i zabaw,

produkcja sprzętu do sterowania procesami produkcyjnymi lub części zamiennych do samochodów,

produkcji konstrukcji metalowych i ich części,

produkcja drewnianych elementów konsystencji i wyrobów stolarki budowlanej, wyposażenia ogrodowego,

produkcja opakowań drewnianych,

produkcja odzieży, w tym również roboczej i ochronnej (najwyższe ryzyko inwestycyjne),

poligrafia i działalność usługowa związana z poligrafią,

produkcja artykułów sportowych.

Utworzenie i kontynuowanie wspólnie z Powiatowym Urzędem Pracy w Gryfinie programów celem zwiększenia mobilności zatrudnieniowej typu:

- „Lider wiejski”

Celem programu winna być aktywizacja zawodowa na obszarach wiejskich poprzez:

zwiększenie skuteczności i efektywności przeciwdziałania bezrobociu na terenach objętych bezrobociem strukturalnym,

kształtowanie pozytywnych postaw wśród mieszkańców wsi,

zaktywizowanie i wyzwolenie motywacji do działań prozatrudnieniowych,

tworzenie warunków polepszenia sytuacji bytowej rodzin zamieszkujących miejscowości popegeerowskie,

inicjowanie, programowanie i wspieranie inicjatyw lokalnych dążących do poprawy warunków wszechstronnego rozwoju dzieci i młodzieży.

Kandydaci na lidera etatowego dobrze znają sytuację środowiska wiejskiego, problemy mieszkańców, posiadają nieformalny autorytet, umiejętność nawiązywania kontaktów.

- „Przedsiębiorstwo”

Przeznaczony dla bezrobotnych starających się o pożyczkę z PUP w Gryfinie.

Wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw to mniejsze bezrobocie. Wspieranie tych przedsiębiorstw jest ekonomicznie bardziej skuteczne, a społecznie bardziej korzystne niż socjalne finansowanie bezrobocia czyli głównie wypłacanie zasiłków bezrobotnym. Taki kierunek działań jest słuszny z uwagi na istotną rolę małych i średnich przedsiębiorstw w stymulowaniu rozwoju ekonomicznego i w generowaniu nowych miejsc pracy.

Program przeznaczony jest dla osób bezrobotnych, które złożyły wnioski o pożyczkę na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Realizatorami mogą być: PUP w Gryfinie, Samorząd Lokalny, Kanadyjsko – Polska Fundacja Przedsiębiorczości w Szczecinie, itp.

Powiatowe Urzędy Pracy w najbliższym czasie będą współrealizatorami wdrażania Programu Aktywizacji Obszarów Wiejskich finansowanego częściowo ze środków pożyczki Banku Światowego. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej zarządza następującymi komponentami tego programu:

I. Komponent A - Mikropożyczki

Cele:

wsparcie mieszkańców obszarów wiejskich w tworzeniu małych przedsiębiorstw;

wsparcie instytucji lokalnych pośredniczących w organizacji szkoleń i przekazywaniu beneficjentom pomocy.

Instrumenty:

mikropożyczki – w wysokości do 5 000 USD dla ludności wiejskiej i mieszkańców małych miast /do 15 tys. mieszkańców/. Fundusz pożyczkowy prowadzony przez BGK. Instytucje lokalne udzielające pożyczek wybierane w drodze przetargu. Spłata do 36 miesięcy. Oprocentowanie oparte na stosunku % ze strony programu i realizatora usług – obecnie ok. 17 %.

jednorazowe dotacje – granty na zakup środków trwałych – jako bezzwrotna pomoc w wysokości do 3 600 PLN dla pożyczkobiorców. Środki te będą pochodzić z rezerwy celowej budżetu Państwa na współfinansowanie programów wojewódzkich przeciwdziałających bezrobociu.

pomoc techniczna i szkolenia – dla realizatorów usług, BGK, MPiPS.

Okres wdrażania komponentu A – Mikropożyczki wynosi 2 lata. Zasięgiem terytorialnym komponent obejmuje 5 województw wybranych z siedmiu: zachodniopomorskie, kujawsko – pomorskie, warmińsko – mazurskie, lubelskie, podkarpackie, małopolskie, świętokrzyskie.

II. Komponent B1 - Przekwalifikowania

Cele:

pomoc bezrobotnym i znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej mieszkańcom obszarów wiejskich w podniesieniu własnych kwalifikacji;

pomoc w znalezieniu zatrudnienia na lokalnych rynkach pracy;

pomoc przy dostosowaniu kapitału ludzkiego do wymagań lokalnych rynków pracy.

Programy:

badanie gospodarki i rynku pracy - badania sondażowe rynku pracy i lokalnej sytuacji gospodarki. Celem programu będzie porównanie oczekiwań pracodawców z potencjałem siły roboczej na lokalnych rynkach pracy.

przekwalifikowania – finansowanie instrumentów, których przeznaczeniem ma być aktywizacja ludności wiejskiej i umożliwienie znalezienia przez nią zatrudnienia:

- usługi poradnictwa zawodowego; poradnictwo zawodowe, informacja o rynku pracy, giełdy i kluby pracy.

- usługi w zakresie przekwalifikowania siły roboczej; przekwalifikowania zawodowe, szkolenia z zakresu prowadzenia własnej działalności gospodarczej.

- wsparcie dla okresowego zatrudnienia przez gminę; (max. 20 % środków przewidzianych na wszystkie instrumenty), zatrudnienie przy pracach na rzecz rekultywacji środowiska, wsparcie dla zatrudnienia w instytucjach społecznych (domy dziecka, szkoły, domy opieki).

- wsparcie dla ośrodków obsługi małych przedsiębiorstw; świadczenie usług księgowych, finansowych, prawnych, marketingowych, usługi consultingowe.

- inkubatory przedsiębiorczości; pomieszczenie, możliwości korzystania ze wspólnego sprzętu.

- lokalne inicjatywy planowania rozwoju gospodarczego; granty na finansowanie prac studialnych na temat perspektyw rozwoju gospodarczego regionu, opracowanie materiałów promocyjnych na temat lokalnego potencjału gospodarczego.

Okres wdrażania komponentu B1 – Przekwalifikowania, obejmuje 4 lata. Zasięgiem terytorialnym komponent obejmuje 7 województw: zachodniopomorskie, kujawsko–pomorskie, warmińsko–mazurskie, lubelskie, podkarpackie, małopolskie, świętokrzyskie.

III. Komponent B2 – Edukacja

Cele:

poprawa jakości procesu nauczania;

lepsze wykorzystanie zasobów szkolnych;

poprawa efektywności systemu edukacyjnego.

Program będzie realizowany w grupie gmin zakwalifikowanych w oparciu o ocenę ich obecnego systemu edukacyjnego oraz przygotowanie nadających się do realizacji propozycji rozwiązań zidentyfikowanych problemów.

Instrumenty:

szkolenie nauczycieli i dyrektorów szkół,

poprawa jakości wyposażenia szkół,

program wspierający wykorzystanie komputerów dla celów edukacyjnych,

poprawa stanu obiektów szkolnych poprzez ich modernizację, remonty,

poprawa efektywności nauczania poprzez konsolidację sieci szkół.

Okres wdrażania komponentu B2 – edukacja obejmuje trzy etapy przez 3 do 3,5 roku.

Zasięg terytorialny, jak w komponencie B1 – Przekwalifikowania.

IV. Komponent B3 – budowanie potencjału instytucjonalnego administracji lokalnej i regionalnej.

Cele:

podniesienie poziomu wykonywania usług publicznych,

podniesienie poziomu zarządzania finansami publicznymi i zasobami ludzkimi,

budowanie potencjału dla wdrażania zasad i przepisów Unii Europejskiej.

Administracja publiczna ma pobudzać i podtrzymywać przejawy indywidualnej i lokalnej aktywności publicznej, zmierzającej do przezwyciężenia stagnacji gospodarczej i apatii społecznej.

Instrumenty:

Program Rozwoju Instytucjonalnego – realizowany w dwóch etapach. W pierwszym etapie /2-8 tygodni/ dokonana będzie analiza organizacyjna i operacyjna Urzędów w zakresie organizacji, procedur, wymiany informacji, zasobów ludzkich i wyposażenia. Efektem tego etapu będzie opracowanie Planu Rozwoju Instytucjonalnego realizowanego w drugim etapie.

Programy szkoleniowe – dla radnych, członków zarządów jednostek samorządu, urzędników administracji publicznej w jednostkach nie biorących udziału w PRI.

Program koordynacji działań szkoleniowych i PRI.

Okres wdrażania komponentu szacuje się na ok. 3 lata. (początek PRI w IV kw. 2000 r., programy szkoleniowe w I kw. 2001 r.).

Zasięg terytorialny :PRI – 2 województwa, 2-4 powiatów z tych województw, ok. 15 gmin z wybranych powiatów. Programy szkoleniowe – obszar całego kraju z wyłączeniem terenów objętych PRI.

V. Komponent C - Infrastruktura

Cele:

Poprawa infrastruktury technicznej w celu:

stymulacji sektora prywatnego,

tworzenia nowych miejsc pracy poza sektorem rolnictwa,

poprawy warunków zdrowotnych i środowiskowych.

PAOW umożliwia finansowanie nowych inwestycji i modernizację istniejącej infrastruktury.

Sektory finansowania:

systemy wodociągów dla potrzeb gospodarstw domowych i przedsiębiorstw,

systemy kanalizacji i oczyszczania ścieków,

systemy gromadzenia odpadów stałych i ich utylizacji,

poprawa stanu dróg lokalnych na obszarach wiejskich zwłaszcza w połączeniach z drogami głównymi,

energia i telekomunikacja – ewentualnie po roku.

Zasady ubiegania się o wsparcie finansowe

Kryteria ogólne – odpowiedni sektor, beneficjent, minimalny udział w kosztach,

Wymogi techniczne i ochrony środowiska – odzwierciedlanie lokalnych potrzeb, dokumentacja techniczna, rozwiązania alternatywne.

Analiza finansowa i ekonomiczna – budżet projektu, zgodność z regionalnym planem rozwoju, uwzględnienie ekonomii skali, możliwość tworzenia nowych miejsc pracy.

Możliwości instytucjonalne – odpowiednie struktury i możliwości do wdrożenia projektu, możliwości trwałego funkcjonowania i utrzymania.

Gotowość do realizacji – niezbędne pozwolenia, dokumenty.

Celowość realizacji inwestycji.

Okres wdrożenia – 4 lata. Zasięgiem terytorialnym komponent C – Infrastruktura obejmuje 16 województw.

Beneficjentami komponentu C będą: gminy, związki gmin, powiaty.

Schemat funkcjonowania Komponentu C – Infrastruktura

Propozycje projektów składane będą do przeglądu właściwym terytorialnie Regionalnym Oddziałom Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

W ciągu trzech tygodni RO ARiMR dokonuje analizy wniosków według podanych kryteriów

Po sprawdzeniu przesyłane są do WBWP, który przedkłada je do oceny i uszeregowania Regionalnym Komitetom Sterującym

Wszystkie dotychczas złożone projekty przekazane zostaną do RO ARiMR

Oprócz szerokiego wachlarza możliwości zawartych w Programie Aktywizacji Obszarów Wiejskich Powiatowe Urzędy Pracy oferują bezrobotnym i innym zainteresowanym dodatkowo:

Uczestnictwo w Programie „Staże dla absolwentów”;

Umowy absolwenckie – praca na umowę, gdzie część wynagrodzenia absolwenta pokrywa PUP,

Poradnictwo zawodowe,

Kursy grupowe w różnym zakresie,

Szkolenia grupowe umożliwiające nabycie uprawnień w określonej dziedzinie,

Kluby Pracy – 2-tygodniowe zajęcia poszukiwania pracy (nauka pisania dokumentów, próbne rozmowy kwalifikacyjne, itp.).